Αγαπημένη φράση πολλών πολιτικών αλλά και στελεχών επιχειρήσεων είναι το «να μη χάσουμε το… τρένο». Ειλικρινά, δεν ξέρω ποιος ήταν ο πρώτος ή η πρώτη που το είπε, αλλά γενικώς είναι μία ατάκα που ακούμε αρκετά συχνά προκειμένου να δηλώσει κάποιος ότι κάτι πρέπει να γίνει άμεσα, προκειμένου η Ελλάδα να μη μείνει πίσω.

Στην περίπτωση των ψηφιακών τεχνολογιών, όμως, και τις δραστικές αλλαγές που φέρνουν σε παγκόσμιο επίπεδο, η ανησυχία είναι ότι το τρένο το έχουμε ήδη… χάσει. Και το πραγματικό πρόβλημα, είναι ότι πολύ δύσκολα μπορούμε να το προλάβουμε στην επόμενη στάση του, ακόμα και αν κάνουμε τεράστια άλματα ή leap frogs, όπως είναι μία άλλη «αγαπημένη» ατάκα. Γιατί το συγκεκριμένο τρένο δεν είναι ένα… συμβατικό τρένο, αλλά είναι από εκείνα που αναπτύσσουν εξαιρετικά υψηλές ταχύτητες.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι πρέπει να ασχοληθούμε σοβαρά και άμεσα με την αξιοποίηση των ψηφιακών τεχνολογιών στην Ελλάδα. Για την ακρίβεια, η ουσιαστική προσπάθεια έπρεπε να είχε ξεκινήσει πριν από αρκετά χρόνια, αλλά αφού δεν το κάναμε τότε, ας ξεκινήσουμε τώρα. Γιατί αν δεν ξεκινήσουμε, τότε σε μερικά χρόνια η χώρα θα είναι τόσο πίσω σε επίπεδο ανταγωνιστικότητας σε διεθνές επίπεδο, που η οικονομική ύφεση που τώρα δείχνουμε ότι ξεπερνάμε θα μοιάζει με περίοδο ανάπτυξης!

Ενδεχομένως, να ακούγομαι υπερβολικός και κάποιοι θα πουν ότι και το κράτος έχει προσπαθήσει να υλοποιήσει εθνικές ψηφιακές στρατηγικές και πολλές επιχειρήσεις έχουν ξεκινήσει προγράμματα ψηφιακού μετασχηματισμού. Δεν λέω ότι δεν γίνονται προσπάθειες, αλλά θα πρέπει να ενταθούν. Και θα πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι αν δεν αλλάξει η κουλτούρα και η νοοτροπία, τότε η κατάσταση δεν πρόκειται να βελτιωθεί.

Πολλοί ανησυχούν ότι οι ψηφιακές τεχνολογίες θα έχουν ως αποτέλεσμα να χαθούν θέσεις εργασίας. Κάτι που ισχύει. Από την άλλη πλευρά, όμως, δημιουργούνται νέα επαγγέλματα. Η περίφημη τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να βοηθήσει τους εργαζόμενους, αναλαμβάνοντας να κάνει τις «βαρετές» εργασίες, τη λάντζα που λέμε στη δημοσιογραφία. Τα ρομπότ αναλαμβάνουν τις χειρωνακτικές εργασίες αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δε δημιουργούνται άλλες θέσεις εργασίας. Περισσότερο δημιουργικές, περισσότερο παραγωγικές και εν τέλει καλύτερες για τους εργαζόμενους. Απλά, οι τελευταίοι χρειάζονται διαφορετικές δεξιότητες και αυτό πρέπει να γίνει απολύτως κατανοητό. Και φυσικά χρειάζεται να υπάρξει από την πλευρά του κράτους, αλλά και των υψηλών κλιμακίων μίας επιχείρησης, η πρόνοια ώστε να δοθεί η δυνατότητα να αποκτά ένας εργαζόμενος καινούριες δεξιότητες, όμως, θα πρέπει και ο ίδιος ο εργαζόμενος να είναι πρόθυμος να καθίσει να μάθει αυτές τις νέες δεξιότητες.

Η αλλαγή κουλτούρας είναι το πιο δύσκολο πράγμα, δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό. Και κάθε φορά η τεχνολογική εξέλιξη βρέθηκε μπροστά σε αντιδράσεις. Το πρόβλημα αυτή τη φορά, είναι πως οι αλλαγές έρχονται πιο γρήγορα από ποτέ. Και δεν υπάρχει πολύς χρόνος για αντίδραση.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]