Τι τα θες, τι τα γυρεύεις… δεν ‘πα να λέμε και να γράφουμε εμείς, προσέξτε τούτο, προσέξτε εκείνο, προσέξτε το άλλο, όταν μπαίνετε σε κάποιο site, ή «ψήνεστε» για να χρησιμοποιήσετε μια υπηρεσία ή αγοράζετε κάποιο προϊόν σε ένα e-shop… από το ένα αυτί μπαίνουν κι από το άλλο βγαίνουν!
Όλες οι παραινέσεις πάνε στο βρόντο, όταν υπάρχει καλό «δόλωμα» στην αντίπερα όχθη – μ’ άλλα λόγια, όταν «τσιμπάς» (για να συνεχίσουμε με την «ψαρική» μεταφορά) αυτό που «τάζει» ως αντίδωρο το site ή το e-shop, προκειμένου να του παραδώσεις για δική του ενημέρωση και χρήση τα δικά σου σημαντικά προσωπικά δεδομένα. Σε μερικές περιπτώσεις, μάλιστα, αυτό δεν γίνεται καν εθελοντικά, δηλαδή δεν σε ρωτάει αν συμφωνείς, αλλά η παράδοση των στοιχείων αποτελεί υποχρεωτική συνθήκη για να προχωρήσεις στο «παρασύνθημα» και να ολοκληρώσεις αυτό που ξεκίνησες…
Κι αυτό δεν το λέω εγώ, αλλά οι αριθμοί και οι έρευνες, όπως αυτή που ανακοίνωσε πριν από λίγες ημέρες η Accenture, ειδικά για τον τραπεζο-ασφαλιστικό τομέα (Financial Services Consumer Study), στο πλαίσιο της οποίας ρώτησε 47.000 καταναλωτές σε 28 διαφορετικές αγορές, παρακαλώ! Και τι βρήκε; Αυτό που λέγαμε παραπάνω: πως οι περισσότεροι ερωτηθέντες (σχεδόν έξι στους δέκα -59%, για την ακρίβεια) είναι πρόθυμοι και έτοιμοι να δώσουν προσωπικά στοιχεία σχετικά με το πού βρίσκονται κάθε στιγμή, αλλά και να αποκαλύψουν κάποιες από τις προσωπικές τους προτιμήσεις, με αντάλλαγμα εκπτώσεις και ευκολίες σε προϊόντα και υπηρεσίες. Ανάμεσά τους, όπως αναφέρει στην ανακοίνωσή της η γνωστή εταιρία συμβούλων και ερευνών, περιλαμβάνονται η μείωση του χρόνου έγκρισης για τη χορήγηση δανείων, εκπτώσεις σε αλυσίδες γυμναστηρίων(!) καθώς και κάποιες εξατομικευμένες προσφορές, αναλόγως του πού βρίσκεται ο χρήστης.
Το αστείο της ιστορίας είναι πως οι ίδιοι κι ακόμα περισσότεροι (ποσοστό 75% των ερωτηθέντων) θεωρούν «ύψιστη» προτεραιότητα την προστασία του προσωπικού τους απορρήτου, τονίζοντας πως -σε περίπτωση που διαπιστωνόταν παραβίασή του- θα μπορούσαν ακόμα και να αλλάξουν τράπεζα ή ασφαλιστική εταιρία… Δηλαδή, όταν δίνουμε τα στοιχεία μόνοι μας, είναι καλά κι όταν τα παίρνουν άλλοι, δεν είναι… Ή, για να το «διαβάσουμε» κι αλλιώς, πάρτε τα στοιχεία που θέλετε, αρκεί να μας πείτε τί παίρνετε και να δώσετε κατιτίς για τον «κόπο» μας, σ’ εμάς που τροφοδοτούμε κάθε μέρα με σημαντικά δεδομένα τα δικά σας συστήματα Μηχανικής Μάθησης, «ρίχνοντας νερό στο μύλο» των αλγορίθμων σας.
Κατά κάποιο τρόπο, αυτό λέει και ο εκπρόσωπος της Accenture που -σχολιάζοντας τα ευρήματα της έρευνας- προειδοποιεί τους ανθρώπους των τραπεζών και των ασφαλιστικών να μην το παρακάνουν, όσον αφορά στον τρόπο αξιοποίησης των δεδομένων που καθημερινά λαμβάνουν. Αντίθετα, πρέπει να διασφαλίζουν πως κατανοούν πλήρως τις ανάγκες των πελατών τους και τους παρέχουν ανάλογες προσφορές τη σωστή στιγμή, χωρίς να θέτουν σε κίνδυνο τα προσωπικά τους δεδομένα – να τους βλέπουν, δηλαδή, «σαν ανθρώπους με ανάγκες, πέρα από τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους και τα εκάστοτε επιτόκια»…
Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, πάντως, οι Ευρωπαίοι καταναλωτές αποδεικνύονται πολύ περισσότερο επιφυλακτικοί σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο απέναντι σε τέτοιες πρακτικές (ποσοστό 50% των ερωτηθέντων τις αποδέχονται στις ΗΠΑ, έναντι μόνο 40% σε Γερμανία και Ηνωμένο Βασίλειο…), που βασίζονται στην «ανταλλαγή» των προσωπικών δεδομένων με εξατομικευμένες υπηρεσίες.
Προφανώς -κάτι που επισημαίνει και η Accenture- σε αυτή την εξέλιξη σημαντικό (αν και αντίρροπο) ρόλο έχουν παίξει αφενός η ισχύς στις χώρες-μέλη της ΕΕ -από τον περασμένο Μάιο, κοντεύει πλέον να κλείσει χρόνο- του Γενικού Κανονισμού Προστασίας Δεδομένων (βλέπε, GDPR), αφετέρου η αργή επικράτηση της επανάστασης του Open Banking, που θα αλλάξει σε μεγάλο βαθμό τους κανόνες του (τραπεζικού) παιχνιδιού. Έχουμε πολλά ακόμα να δούμε…
