Οι δυνατότητες και οι προοπτικές της Τεχνητής Νοημοσύνης σε όλες τις μορφές και τις εκφάνσεις της κυριάρχησαν στη διάρκεια της τριήμερης έκθεσης BEYOND, η οποία πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη, από την Πέμπτη ως και το Σάββατο της περασμένης εβδομάδας.
Φυσικό και αναμενόμενο, αφού αυτή ήταν ο κύριος άξονας της φετινής (τέταρτης κατά σειρά και σίγουρα πιο επιτυχημένης από τις τρεις προηγούμενες) υβριδικής εκδήλωσης, όπως πρόδιδε και ο τίτλος του AI Forum, της κύριας συνεδριακής ενότητάς της: Unlocking Potential / the Age of AI – Ξεκλειδώνοντας τις δυνατότητες / στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης.
Όμως, ενώ ουδείς αμφιβάλλει για την είσοδό μας σε μια νέα εποχή (ακόμα κι αυτοί που δεν τα βλέπουν όλα ρόδινα, παραδέχονται ότι οι ανατροπές είναι πλέον θέμα χρόνου, χωρίς να λείπουν και οι συγκρίσεις με το πέρασμα από τον ατμό στον ηλεκτρισμό, δηλ. από την 1η στη 2η Βιομηχανική Επανάσταση), ένα από τα ζητήματα που ερχόταν και επανερχόταν στις ομιλίες, τα πάνελ και τις συζητήσεις ως αντεπιχείρημα και πρόβλημα που δεν βρήκε ακόμα τη λύση του, ήταν εκείνο της ενέργειας που θα στηρίξει την επανάσταση.
Μ’ άλλα λόγια, πού θα βρεθούν οι διαρκώς αυξανόμενες ποσότητες ενέργειας για τη λειτουργία των νέων (και ολοένα πιο απαιτητικών) συστημάτων, ώστε να συνεχίζεται κανονικά η επεξεργασία των τεράστιων όγκων δεδομένων, στο πλαίσιο της αξιοποίησης των νέων δυνατοτήτων.
Γιατί, καλά και χρήσιμα τα LLMs και εντυπωσιακά τα αποτελέσματα που μας δίνει η παραγωγική Τεχνητή Νοημοσύνη (GenerativeAΙ), όμως ποιος «θα πληρώσει τον βαρκάρη», ποιος θα επωμιστεί το κόστος της ενέργειας και πού θα βρεθεί αυτή; Μόλις πριν από τρεις μήνες, ο Elon Musk είχε δηλώσει, μιλώντας σε συνέδριο της Bosch, πως οι απαιτήσεις των νέων AI Chips ενδέχεται ακόμα και να «ρίξουν» τα ηλεκτρικά δίκτυα, προκαλώντας εκτεταμένες διακοπές…
Προφανώς, παρότι ακούστηκαν πολλά και εκεί, οι λύσεις δεν θα έρθουν από τις δικές μας συζητήσεις στη Θεσσαλονίκη, αλλά από τις αποφάσεις που θα πάρουν οι πρωταγωνιστές και οι κύριοι συντελεστές αυτής της επανάστασης, οι οποίοι -κυρίως- έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν και να ψάχνουν.
Όπως έχει γραφεί επανειλημμένα, δυο είναι οι μεγάλες ανησυχίες τους: πού θα βρουν ακόμα περισσότερα και ποιοτικότερα δεδομένα για να τροφοδοτήσουν και να εκπαιδεύσουν τα συστήματά τους και πώς θα ελέγξουν τις τεράστιες ποσότητες ενέργειας που καταναλώνουν, βάζοντας σε δοκιμασία κάθε προσπάθεια για βιώσιμη ηλεκτροπαραγωγή. Ειδικά για το δεύτερο θέμα, δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο TechRepublic ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον ρεπορτάζ της Megan Crouse, όπου αρκετά μεγάλα ονόματα του χώρου (Dell, Google Cloud, IBM και Microsoft) λένε την άποψή τους για τις μελλοντικές εξελίξεις.
Κοινός τόπος για όλους, η άποψη ότι η κατανάλωση στις εφαρμογές ΑΙ εξαρτάται από τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η επεξεργασία, με τα σύγχρονα data centers να ‘νικούν’ κατά κράτος κάθε άλλη μεμονωμένη και αποσπασματική δράση, καθώς αυτά έχουν ήδη ενσωματώσει ειδικές διατάξεις και μεθόδους για τη μεγαλύτερη δυνατή ελαχιστοποίηση του ανθρακικού αποτυπώματός τους.
Η Microsoft, για παράδειγμα, δήλωσε -στο πλαίσιο αυτού του ρεπορτάζ- ότι στόχος στις δικές της εγκαταστάσεις είναι η χρήση ΑΠΕ κατά 100%, συχνά σε συνέργεια με τοπικούς παρόχους, με σταθερούς όρους παροχής και τιμών και με την υποσημείωση πως ό,τι ενέργεια «περισσεύει», θα επαναπροωθείται στο δίκτυο.
Η ΙΒΜ, από την πλευρά της, ακολουθεί διαφορετικό δρόμο, «ανακυκλώνοντας» τα παλαιότερα και ήδη εκπαιδευμένα (ως ένα βαθμό) συστήματά της, που συνεισφέρουν τις «γνώσεις» τους, στα επόμενα, μεγαλύτερα και καλύτερα μοντέλα, ώστε να μην ξεκινούν εκ του μηδενός και ως εκ τούτου να απαιτείται λιγότερη ενέργεια για την εκπαίδευσή τους.
Σ’ αυτή την προσπάθεια κρίσιμη είναι και η άποψη των εταιριών που κατασκευάζουν τους απαραίτητους γραφικούς επεξεργαστές. H NVIDIA χρησιμοποιεί υδρόψυκτα συστήματα, με στόχο αφενός την αύξηση της ταχύτητάς τους, αφετέρου τη μικρότερη κατανάλωση, άρα και το μικρότερο κόστος λειτουργίας. Τέλος, η Google Cloud, από τη δική της πλευρά, εστιάζει στην καλύτερη διαχείριση της υπολογιστικής ισχύος, ώστε να μην υπάρχουν «κενά» στα προγράμματα επεξεργασίας και η σημαντική ενέργεια που απαιτείται για τη λειτουργία των συστημάτων της να ‘πιάνει τόπο’.
Μάλλον δεν υπάρχει μονάχα μια λύση στο πρόβλημα, αλλά πολλές, οπότε –πέρα από την κινδυνολογία του Musk- μένουμε με την ελπίδα ότι, αργά ή γρήγορα, θα προκύψει ο συνδυασμός με τα καλύτερα αποτελέσματα για εμάς και το περιβάλλον.
